وقتی «آوای خوش رمضان» از راه می‌رسد، «نسیم بهاری» و «جان افزای» قرآن کریم، «عقل» و «عشق» مؤمنان را می‌رباید.

دکتر تورج زینی‌وند: وقتی «آوای خوش رمضان» از راه می‌رسد، «نسیم بهاری» و «جان افزای» قرآن کریم، «عقل» و «عشق» مؤمنان را می‌رباید؛ عقلی که در تکاپوی «درک کمال و جمال الهی» بوده و عشقی که «شیدا» و «سرگشته» جهان ملکوت است.

همین عقل و عشق «آدم خاکی» در «دام قید و بندهای زندگی مادی» و« خواهش‌های نفسانی»، اسیر و در بند شده و «زنگار بی خبری» و «قفل دوری» بر آن نقش می‌بندد:

حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم

خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم

که گویی آدم فرزند «دنیاست» و به خاطر دوستی و عشق به مادرش (دنیا) شایسته نکوهش و ملامت نیست:

دلم رمیده شد و غافلم من درویش

که آن شکاری سرگشته را چه آمدپیش

 خداوند خطابخش پوزش پذیر برای «زدودن غفلت‌ها» و برداشتن «چیرگی غرایز» و گشودن «زنجیر حیوانیت» از زندگی انسان، روزه‌داری و شب زنده‌داری ماه مبارک رمضان را دمی برای «پالایش»، «خودسازی» و «جبران خطاها و گناهان» او قرار داده است تا عطر دل انگیز لطف و احسان خویش را به کمال برساند:

هردم از روی تو نقشی زندم راه خیال

با که گویم که در این پرده چها می‌بینم

حالیاکه با «تدبیر عقل در ره عشق» دریافته‌ایم:

آدمی در عالم خاکی نمی آید به دست

عالمی دیگر بباید ساخت و نو آدمی

 از «وقت شناسان» باشیم تا در این ماه پر فضیلت از «ابر رحمت دوست» سیراب شده و «دل‌های به گِل نشسته» خویش را به سوی «اقیانوس بیکران محبّت الهی»، حرکت دهیم. شاید که نتوان یافتن دیگر چنین ایام را.