برگزاری مراسم تقدیر از سفیر حیات دانشگاه رازی - معاونت فرهنگی
برگزاری مراسم تقدیر از سفیر حیات دانشگاه رازی
حوزۀ فرهنگی و اجتماعی دانشگاه رازی روز چهارشنبه 2 تیرماه 1400 از «خلیل حسینی احمدوندی» کارمند دانشگاه رازی تقدیر کرد.
معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه از احمدوندی که تا کنون 113 واحد خون اهدا کرده و در سطح استان و غرب کشور حائز رتبۀ اول می باشد به عنوان «سفیر حیات دانشگاه رازی» یاد نمود و طی مراسمی با حضور جمعی از معاونان و مدیران دانشگاه در محل کتابخانه مرکزی از ایشان تقدیر به عمل آورد.
در همین راستا نامۀ فرهنگ رازی به مناسبت روز جهانی اهدای خون، گزارشی از اقدام نیکوی آقای حسینی را تهیه و منتشر نمود که در ادامه آن را می‌خوانیم.
سحر رنجبر
شب بود. با صدای زنگ در خانه از خواب پریدم. دختر همسایه با چشم‌های ملتهب و نگران پشت در ایستاده بود. بی‌مقدمه گفت: «مادرم برای مشکل قلبی در بیمارستان بستری است و فردا نوبت جراحی اوست. به خون نیاز دارد و از ما خواسته‌اند که پنج نفر را برای اهدای خون به بیمارستان معرفی کنیم. ما کسی را نداریم. از شما می‌خواهم به مادرم کمک کنید.» می‌دانستم از تاریخ آخرین باری که خون داده‌ام؛ دو ماه است که می‌گذرد و تا یک ماه دیگر سازمان با خون‌گیری از من موافقت نمی‌کند. اما به او گفتم فردا می‌آیم. فردای آن شب، به بیمارستان رفتم و کارت اهدای خونم را به مسئول آن‌جا نشان دادم و از آن‌ها خواستم که برای آن بیمار از من خون بگیرند. آن زمان تازه کامپیوتر باب شده بود و مسئول پذیرش با توجه به تاریخ ثبت شده در سیستم، با خون‌گیری از من موافقت نکرد. اما به دختر همسایه که با نگرانی گوشه‌ای ایستاده و تنها توانسته بود دو نفر را برای کمک به مادرش پیدا کند گفت؛ به اعتبار این کارت ما پنج واحد خون برای مادرت فراهم می‌کنیم. شادی آن دختر را هرگز فراموش نمی‌کنم. آن روز خوشحال بودم که توانسته‌ام به بهبود حال یک بیمار کمک کنم و جانش را نجات دهم.
این خاطره را که تعریف می‌کرد؛ چشم‌هایش خیس شده بود. او مانند اغلب دارندگان گروه خونی AB مثبت، خوش‌اخلاق و آرام است و دغدغه کمک به بیمارانی را دارد که چشم انتظار سخاوت دیگران هستند. «خلیل حسینی احمدوندی» اولین دارنده کارت طلایی اهدای خون در غرب کشور، هم اکنون سال سی‌ام حضورش در دانشگاه رازی را می‌گذراند و مسئول دفتر مدیر ارتباط با صنعت از زیرمجموعه‌های حوزه معاونت پژوهشی دانشگاه است. او از سال ۶۸ تاکنون عضو ثابت اهداکننده خون در استان بوده و هر سال چهار بار و هر سه ماه یک بار، به سازمان انتقال خون استان مراجعه می‌کند. حسینی از سال ۷۰ تاکنون، به عنوان کارمند در دانشگاه رازی فعالیت دارد. پیش از این ۲۲ سال مسئول دفتر پردیس کشاورزی و دو سال نیز مسئول دفتر حوزه معاونت پژوهشی دانشگاه بوده است.
حسینی ۷ فروردین ۱۴۰۰، صد و سیزدهمین واحد خون را اهدا کرده است. همسرش نیز سالانه یک یا دوبار او را در این کار همراهی می‌کند و تاکنون حدود سی واحد خون اهدا کرده است. حسینی از اولین باری که خون داده است می‌گوید: «اولین بار ماشین سیار انتقال خون را در پارکینگ شهرداری دیدم و کنجکاو شدم ببینم چه کاری انجام می‌دهند. با پرس‌و‌جو متوجه شدم که هرکس مایل است می‌تواند به صورت رایگان و داوطلبانه خون اهدا کند. با صحبت‌های مشاوری که در ماشین سیار بود؛ تشویق شدم و خون دادم. چون اولین بارم بود سرم گیج رفت اما دفعات بعدی عادت کردم و مطمئن شدم برای سلامتی بسیار مفید است. آن موقع مانند حالا نبود که سازمان بعد از اهدای خون برای مراجعه‌کننده پیامک بفرستد. بعد از یک هفته یا ده روز، پست برگه‌ای را می‌آورد که در آن ذکر شده بود شما هیچ مشکلی ندارید و می‌توانید دوباره به سازمان انتقال خون مراجعه کنید.»
حسینی در زمان کرونا هم طبق همان برنامه قبلی‌اش، هر سه ماه یک بار به سازمان انتقال خون مراجعه کرده و کار خود را متوقف نکرده است. او می‌گوید: «یک بار در زمان کرونا که با همسرم به سازمان انتقال خون رفته بودیم؛ همه تعجب کردند که در این زمان هم همچنان به روال سابق خود ادامه می‌دهیم. اما من به آن‌ها گفتم در شرایط بحران است که به خون نیاز داریم. «پژمان صالحی‌فرد» مدیر کل سازمان انتقال خون استان هم ما را سربازان گمنام نامید و گفت در شرایط کرونا مانند شرایط بمباران جنگ، شما به کمک ما آمده‌اید.»
حسینی معتقد است فرهنگ اهدای خون در استان خوب جا نیفتاده است، در جهت ضرورت تبلیغ این فرهنگ، سازمان انتقال خون باید از طریق صدا‌و‌سیما و رسانه‌ها تبلیغات زیادی انجام دهد و از کسانی که رکوردار عضویت هستند؛ تشویق کند تا دیگران هم به این کار ترغیب شوند. او می‌گوید: «همیشه به همکارانم در دانشگاه می‌گویم؛ نجات جان یک بیمار بزرگ‌ترین ثواب را دارد. بارها آن‌ها را به این کار تشویق کرده‌ام و حتی شاید توانسته باشم ایل خود یعنی ایل «پایروند» را به این کار ترغیب کنم اما تشویق من کافی نیست. بهتر است سازمان انتقال خون برنامه‌های تبلیغاتی و گردشگری داشته باشد و برای کسانی که اهداکننده مستمر هستند؛ در تعطیلات و خارج از کرونا مثلا برنامه‌هایی زیارتی در نظر بگیرد تا برای ادامه کار و تبلیغ این فرهنگ تشویق شوند.» روابط عمومی سازمان انتقال خون با اشاره به تبلیغات این سازمان از طریق روزنامه‌های محلی، ادارات، فراخوان‌های تلفنی و دنیای مجازی می‌گوید: «با کسب اجازه از ستاد پیشگیری از کرونا، بعد از دو سال و نیم، مجددا تیم سیار سازمان انتقال خون مشغول فعالیت شده و در مکان‌های مختلف حاضر می‌شود.» روابط عمومی سازمان با توجه به بحران کرونا، استان را نیازمند گروه‌های خونی منفی دانست.
حسینی در خصوص رنگ‌های کارت اهدای خون می‌گوید: «رنگ‌های سفید، قرمز و سبز از یک واحد شروع می‌شوند تا ۴۹ واحد. به اهداکنندگان ۵۰ واحد خون، کارت نقره‌ای اهدا می‌شود و با اهدای ۱۰۰ واحد می‌توان کارت طلایی که مانند مدال طلای المپیک است را دریافت کرد که افراد کمی به کارت طلایی می‌رسند.»
حسینی به این موضوع اشاره می‌کند که در کشورهای دیگر، دارندگان کارت طلایی بسیار کم هستند. از طرف دیگر سازمان انتقال خون برای آن‌ها مستمری ماهانه در نظر می‌گیرد و آن‌ها را پیش‌کسوت اهدای خون می‌نامد. اما متاسفانه در ایران و کرمانشاه این‌طور نیست. برخلاف صحبت‌های روابط عمومی سازمان انتقال خون مبنی بر این که هدایایی به اعضا تعلق می‌گیرد و در مراسمات مختلف از آن‌ها تجلیل می‌شود؛ حسینی می‌گوید در این سال‌ها به جز دو بار هدیه‌ای دریافت نکرده و تنها چند بار در مراسمات او را دعوت کرده‌اند.
او همیشه برای کمک به دیگران آماده است و می‌گوید: «یک بار از سازمان انتقال خون با من تماس گرفتند و گفتند بیماری به خون نیاز دارد. اداره بودم، ساعت چهار به مرکز انتقال خون رفتم و گفتم پانزده روز برای دور بعدی خون دادنم، زمان باقی مانده است. آن‌ها موافقت نکردند و گفتند در صورت تصمیم به این کار باید تعهد بدهی. تعهد دادم و خون‌گیری از من انجام شد.» حسینی حتی اطلاعیه‌های کمک به بیماران را نیز پیگیری می‌کند و می‌گوید: « اطلاعیه‌ای دیدم که در آن نوشته بودند به یک کلیه با گروه خونی AB مثبت نیاز دارند. با آن‌ها تماس گرفتم و گفتم نمی‌توانم کلیه اهدا کنم اما هرچقدر خون بخواهید روی کمک من حساب کنید. شماره‌ام را گذاشتم و منتظر شدم. چند وقت بعد تماس گرفتند و گفتند کلیه پیدا کرده‌اند و دیگر نیاز به خون ندارند اما من تا زمانی که تماس گرفتند نگران حال آن بیمار بودم.»
حسینی می‌گوید با توجه به محدودیت سنی برای اهدای خون در سال‌های آینده؛ اگر روزی نتواند خون اهدا کند؛ با کمک به نیازمندان و تهیه بسته‌های حمایتی و معیشتی مسئولیت خود را در قبال دیگران انجام می‌دهد. او به همراه پسرش در هیئت «عباسیون» استان کرمانشاه در الهیه، هر سال روز دهم محرم، حدود ۱۵۰۰ پرس غذا تقسیم می‌کنند و خانواده‌های نیازمندی که به آن‌ها معرفی می‌شود را حمایت می‌کنند. او خود را عضو کوچکی از این کار خیر می‌داند و می‌گوید خیلی دلم می‌خواهد عضو فعال این کار باشم.
سازمان جهانی بهداشت، ۲۴ خرداد (۴ ژوئن) را به عنوان روز جهانی اهدای خون معرفی کرد تا افراد داوطلبانه و رایگان، برای نجات جان بیماران نیازمند خون اقدام کنند. کانون «هلال احمر» دانشگاه رازی با برگزاری بیش از ۱۰ برنامه اهدای خون به صورت ماهانه و همین‌طور کانون «همیاران سلامت» دانشگاه با برگزاری مسابقه قرار مهربانی، طراحی طرح سفیران اهدای خون و تولید محتوای صوتی و تصویری در تبلیغ فرهنگ اهدای خون استان تأثیرگذار بوده‌اند. رادیو و رسانه «رویش» دانشگاه نیز با انجام اطلاع‌رسانی‌های سازمان انتقال خون، مصاحبه با رئیس انتقال خون با تیتر «اهدای خون و پلاسما و وضعیت ذخایر خونی»، برگزاری نشست سفیران اهدای خون، برگزاری کارگاه‌های آموزشی رایگان ویژه اهداکنندگان خون، تولید محتوای صوتی در حوزه بهبود وضعیت اهدای خون استان موثر واقع شده‌اند. «امیرمحمد شهبازی»، «زهرا صیفی»، «فاطمه مرادی»، «رضوان صادقی»، «مبینا مرادی»، «زهرا سادات میرمعینی»، «امیرحسین خدامرادی»، «سارا مروتی مختاری» از دانشجویان فعال دانشگاه رازی در زمینه اهدای خون هستند که روابط عمومی سازمان انتقال خون استان، آن‌ها را همراه و همیار همیشگی خود می‌خواند.