فاطمه تنها یک «نام» در بستر تاریخ نیست؛ فاطمه نشان و هویت همۀ زنان «مؤمن»، «متعهد» و «آزاده» است؛ «آنچنان که اسلام می‌خواهد زن باشد».

دکتر تورج زینی‌وند عضو هیئت علمی دانشگاه رازی: سخن تازه دربارۀ فاطمه(س) گفتن بسی دشوار است؛ چرا که «فاطمه، فاطمه است»؛ ما مسلمانان سال‌هاست که در سالروز ولادت یا شهادت فاطمه، آن بانوی یگانۀ تاریخ اسلام و بشریت، جشن‌ها، روضه‌ها، نشست‌ها، گفتگوها، نوشته‌ها و ... عرضه می‌کنیم، اما غافل از اینکه برای «فاطمه شدن» و «حرکت در مسیر فاطمی» فرسنگ‌ها و فرسخ‌ها فاصله داریم.

اگر ما در متن زندگی فردی و اجتماعی خود، گام‌های عملی برای فاطمی شدن برنداریم و سیرۀ او را در سبک زندگی خود به کار نبریم هیچ‌که راه بیهوده پیموده‌ایم، بلکه بسیار هم از حقیقت فاطمه دور شده‌ایم. اگر ما «بصیرت» و «نگرش» فاطمه را در حقیقت «وجدان»  و «ایمانمان» باور نکنیم، صمیمانه بگویم: برای همیشه بار سنگین «ندیدن» و «نخواستن» او و نیز «عاجز بودن» و «نتوانستن» ما همراه ما می‌ماند.

فاطمه تنها یک «نام» در بستر تاریخ نیست؛ فاطمه نشان و هویت همۀ زنان «مؤمن»، «متعهد» و «آزاده» است؛ «آنچنان که اسلام می‌خواهد زن باشد». اگر ما نتوانیم عظمت کمال و جلال همیشه جاری او را در متن زندگی خود احساس کنیم و طلوع او را از آغاز تاریخ به متن زندگی امروزی بیاوریم، هرگز نمی‌توانیم «منِ حقیقی» فاطمه و زن مسلمان را بشناسیم و بفهمیم. فاطمه کوثر لایزال و «نعمت بزرگ» پروردگار به اسلام است و اگر ما نتوانیم او را در تار و پود زندگی اجتماعی خود ببینیم و بفهمیم، به فراوان دچار خسارت دنیوی و اخروی شده‌ایم.

زندگی و به تعبیری؛ «مکتب فاطمه»، حرف به حرف، واژه به واژه، سطر به سطر برای ما «درس» است، اما آیا ما شاگردان اندیشه‌ورز و پیروان فرهیخته‌ای برای «دانستن» و «فهمیدن» او بوده‌ایم؟ گویی ما در «کویر» این روزگار مدرنیته چنان «هبوط» کرده‌ایم که «بازگشت» به مکتب فاطمه برایمان به «رؤیایی دست نیافتنی» تبدیل شده است.

فاطمه جان! ای بانوی آب و آیینه! اگر چه ما به «ندیدن»، «نشناختن» و «نفهمیدن» حقیقت تو خوگرفته‌ایم، اما هنوز هم چشم امید و انتظار به آن «خانۀ گِلی» شما دوخته‌ایم تا همچنان باور و بینشمان در گرو شناخت فاطمه و خاندان فاطمه باقی بماند.

فاطمه جان! ای زلال همیشه جاری! ما امروز و در این «عصر آهن و سنگ» بیش از گذشته به شناخت «راز»، «راه» و «روش» شما نیازمندیم؛ برای فهمیدن معنی واقعی «زن»، برای دفاع از حریم ولایت، برای پاسداری از کرامت، انسانیت و شهامت، برای بوییدن راز عطر گل یاس، برای نیایش و بخشش، برای سرودن و نوشتن از تو، برای پاکیزگی و فهم درست اسرار عشق و خلاصه برای درست زیستن زنان و مردان این سرزمین و تربیت فرزندانمان.